පියසේන මාමා.... (තවත් ඇම්ඩෙක්)

    අද පොඩි රස කතාවක් ලියන්නයි යන්නේ. මේක ලුණු ඇඹුල් ඇතුව අහන්න ලැබුණු සත්‍යම සත්‍ය,  ඇත්තම ඇත්ත එකක්. මේකේ කතා නායකයා පියසේන මාමා. ඔය කවුරුත් දන්න ඇම්ඩන්, උඩු රාවණ වගේ  පොරක්. හැබැයි ඉතින් එහෙම කිව්වට එහෙමමත් නෑ. හැමෝටම වෙන දෙයක් මේකේ පොතේ ගුරා නොහොත් කතාව කියන්නාගේ හැකියාව මත අර අහිංසකයා උඩු රාවණ වෙලා ඉවරයි. හැබැයි ඉතින් මේකත් අර වගේ මෙගා ටෙලියක වගේ කොටස් බර ගානක් තියෙන සීරියස් එකක්. කතා නායකයා ගැන කිව්වනේ. දැන් ඉතින් මේවා අපිට කියපු එකා ගැන කිව්වේ නැත්නම් අර කතෘ අයිතිය ගත්තේ නෑ වගේ වෙනවනේ. මේවා කියන්නේ කන්දේ අයියා. පොර නැති මගුලක්,ට්‍රිප් එකක්, මල ගෙයක් උනත් අර මිනිහෙක් මැරිච්ච මල ගෙයක් වගේම තමයි. හිතාගත්තහැකිනේ තරම.

පියසේන මාමා මූ ගැන දන්නවනම්.... ග්ර්ර්ර්ර්.... බව්ව් වව්ව් බව්ව්........

හා හා එහෙනම් කතාවට යමුකෝ.

      මේක වෙලා තියෙන්නේ රත්නපුර- බලන්ගොඩ පාර කාපට් කරලා ඉවර උණු දවස්වල. ඉතින් දන්නවනේ වංගු කෙලින් කලාම ඉතුරු වෙන ඉඩට වෙන දේ. ඔය සමහර අය සුනාමි දවසේ මුහුදේ ඉඩම් අල්ලන්නත් ගිය එකේ මේක කියන්නත් දෙයක්යැ. දැන් ඉතින් පාර අයිනේ පොඩි පෙට්ටි කඩ ඉදිවෙනවා ගජරාමෙට. ඇයි යකෝ අනිත් උන්ට හොඳනම් මට විතරක් නරක වෙයි යෑ කියලා පියසේන මාමත් ගියා පුත්තු දෙන්නත් එක්ක පොඩි කඩ කෑල්ලක් අටෝ ගන්න. මන් ඉතින් මුලින්ම කිව්වනේ පියසේන මාමා මොන වගේ කෙනෙක්ද කියලා. හැම එකාම පාරේ රිසවේෂන් එකට ඉඩ තියලා කඩ හදනවා. 

"හුහ් එතකොට පාරට දුර වැඩියිනේ."

         කියලා ඔන්න මෑන්ස් ටිකක් ඉඩ තියෙන තැනක් බලලා පාරට හේත්තු කරලා නොවුනත් ටිකක් විතර කිට්ටුවෙන් ඔන්න හදනවා කඩ පොඩ්ඩ. මේ වෙනකොට කණු හිටෝලා වහල ගහන්න හදනවා. ඔය අස්සේ ආවා කැබ් එකක්. කළු අකුරින් ගහලා තියෙනවා RDA කියලා. 


"ලොකු උන්නැහේ මේක ටිකක් පාරට වැඩියි වගේ නේද?"

    කැබ් එකෙන් බැහැගත්තු කලිසමක් ගහගත්තු තරුණ මහත්තයා ලොක්කා ලඟට එන ගමන් ඇහැව්වා.

       අපේ ලොක්කා ටිකක් කතාවටත් දස්සයා. පොර ඉතින් කැහැපොට ගහපු සරම එහෙම කඩලා (වැරදියට හිතනවා නෙවේ ඕන්. දන්නැති ගෑල්ලමයි එහෙම ඉන්නවනම් අපේ මහත්තයගෙන් අහගන්න) බොහොම ගරු සරුව බුවා ගාවට ගිහින් කට ඇරියා.

"අපොයි මහත්තයෝ, පාරට වැඩියි වගේද? මන් අරුන්ගෙන් අහලා (එහා පෙට්ටි කඩේට ඇත දික් කරලා) උන් කියපු ගානම තිබ්බා" 



"නෑනේ ලොකු උන්නැහේ. බොරුනම් අපි බලමු"
        ඔන්න ලොක්කත් ටේප් එක අරගෙන පාර මැද ඉඳන් මනිනවා.


  "මේ බලන්න ලොකු උන්නැහේ අඩි පහක්ම පාර පැත්තට ඇවිත්නේ. අපිට බොරු කරන්න බෑ. දැක්ක ගමන් කියන්න පුළුවන් මේක රිසිවේෂන් එකේද නැද්ද කියලා. ලොකු උන්නැහේ පිළිගත්තේ නැති හින්දයි මැනලම පෙන්නුවේ."


"පිස්සුද මහත්තයා. මහත්තයට වරදිනවයැ. ඔය ගානම තමයි මාත් මැන්නේ. බලන්න මහත්තයෝ අර වගේ කාලකන්ණි බල්ලො ටිකක්. එකෙක් හැදෙනවට තියෙන ඉරිසියාව. මට කිව්වේ ඔය ගාන තිබ්බහම ඇති කියලනේ. දැන් ඉතින් හිනා වෙවී බලන් ඉඳියි අපි මේක ගලෝනකොට"
         මෙලෝ සංසාරයක් නොදන්න ඈතින් පේන කඩේ ඉන්න උන් දිහා අත දික් කරගෙන අපේ පියසේන මාමත් නෙලනවා.



"අපි එහෙනම් හවස එන්නම් ලොකු උන්නැහේ" කියාගෙන කැබ් එකේ ආපු මහත්තැන් යන්න ගියා.



    ආ.... මට කියන්න බැරි උනා. මේ සිද්දිය වෙනකොට උදේ 10.00ට විතර ඇති. පාරේ තත්ත්වය බලන්න හැමදාම වගේ RDA එකේ වාහනයක් උදේ ගිහින් හවස එනවා.



"කොල්ලෝ, ඔය අලවන්ගුවත් අරන් මෙහෙට වරෙන්."
       පියසේන මාමා පොඩි පුතන්ඩියාට කතා කළා. දැන් ඉතින් කට්ටියම බලන් ඉන්නවා ඇති කඩේ කඩන්න වෙන්නැති කියලා. හුහ්... එව්වා හඳේ.



"කොල්ලො ටේප් එක අරගෙන මෙතන ඉඳන් (කඩේ ඉස්සරහා කණු දෙක පෙන්නලා) අඩි පහක් මැනලා වලවල් දෙකක් හාරපන්."

        දැන් කොල්ලට මඥන්. අඩි පහක් පස්සට ගන්න කිව්වම දැන් අඩි පහක් ඉස්සරහට. වාද කරන්නත් බෑ. තාත්තනේ. ඔන්න ගොනාසේ වල හාරනවා.

"හරි තාත්තේ"
           වලවල් දෙක හෑරුවයින් පස්සේ ලොක්කට සිග්නල් එකක්.

"හා දැන් එහෙනම් වහපන්" ඔන්න තාත්තා.



"#@$%^%^&^&*%^" මෙන්න පුතා.
               
(සද්දෙනම් පිටවෙලා නෑ. පිට උනානම් කොල්ලගේ පිංකම් ගෙදර අපිටත් යන්න තිබුනා)



        ඇයි යකෝ. අවුරුදු ගානක් (පරම්පරාම කීයක්ද?) වාහනවලට තැලිලා තැලිලා අඩිය අඟල වෙලා තිබුණු තැනක දවල් 11ට විතර දාඩිය පෙරාගෙන හාරපු වල වහන්න කිව්වම. එකක්නම් මදෑ. දෙකක්ම.



මොනා කරන්නද ඉහලින් අණක් ආවම කොරන්නත් එපැයි.



       ඔන්න ඉතින් කඩේ වහල ගහනවා. ඉනි කපනවා. වැඩ ගොඩයි. ඒ අස්සේ ඈතින් කැබ් එක එනවා පේනවා පියසේන ලොක්කට. දිව්වා පාරට සරමේ කැහැපොටත් කඩාගෙනම. පාරට පැනලා අත දැම්මා.

        "ඔන්න මහත්තයෝ මහත්තයා කියපු වැඩේ තිතටම කළා. අපි ඉතින් මහත්තේලගේ වචනෙට ගරු කරන්න එපායැ. බලන්න මහත්තයෝ බැහැලා" පියසේන මාමත් දෙනවා හිටගෙන.



"හරි ලොකු උන්නැහේ අන්න එහෙම තමයි ඉන්න ඕනි. එහෙනම් ඉතින් ඕක ආයේ මනින්න දෙයක්යැ. බලපු ගමන් තේරෙනවා. මොකෝ අපි අද ඊයෙයැ මේ රස්සාව පටන් අරන්" මහත්තයා ඊට එහා.



"එහෙම බෑ මහත්තයෝ., කොල්ලො මේ ටේප් එක අල්ලපන්"

              පුතාවත් අල්ලගත්තු පියසේන මාමා කඩේ එළිපත්තේ ඉඳන් වපු වලවල් දෙකට ටේප් එක ඇල්ලුවා.



"අඩි පහයි මහත්තයෝ"



අනේ ඉතින් එදා ඉඳන් ඒ කඩේ දිහා නෙවෙයි ඒ මහත්තයා බැලුවේ.




බලපු අනිත් කෙනා ගැන ඊළඟට... අදට මේක ඇති.